Wypalenie zawodowe – największy mit
Wielu menedżerów wciąż wierzy, że wypalenie to kwestia „braku odporności psychicznej”. Tymczasem badania Gallupa pokazują, że największym czynnikiem wypalenia nie jest stres, ale brak wpływu i sensu.
Wypalenie nie dotyczy tylko ludzi przepracowanych – dotyczy tych, którzy przestali widzieć sens swojej pracy.
Co naprawdę powoduje wypalenie zawodowe?
Gallup wyróżnia pięć głównych czynników:
- Niejasne oczekiwania. Ludzie nie wiedzą, czego się od nich wymaga.
- Za duże obciążenie. Nikt nie jest w stanie długo pracować na maksymalnych obrotach.
- Brak wsparcia menedżera. Lider, który nie pyta „jak mogę ci pomóc?”, nie daje poczucia bezpieczeństwa.
- Brak uznania i docenienia. Gdy wysiłek nie jest zauważany, motywacja gaśnie.
- Brak poczucia sensu. Praca bez znaczenia staje się czysto mechaniczna.
Wypalenie to sygnał systemowy, nie indywidualny
To nie ludzie „się wypalają” – wypalają ich warunki pracy.
Wysoki poziom kontroli, niskie zaufanie, niejasna komunikacja i brak realnego wpływu tworzą środowisko, w którym nawet najbardziej zaangażowani z czasem gasną.
Badania pokazują, że w zespołach z uważnym, wspierającym liderem ryzyko wypalenia spada o 70%.
Co może zrobić lider?
- Regularnie rozmawiać o priorytetach. Pomagać ludziom odróżniać to, co ważne, od tego, co pilne.
- Doceniać wysiłek, nie tylko efekt. Uznanie to nie bonus – to paliwo.
- Dbać o granice. Dawać przykład, że odpoczynek to część efektywności.
- Tworzyć przestrzeń na szczere rozmowy o obciążeniu.
- Budować poczucie sensu. Pokazywać, jak praca zespołu łączy się z większym celem organizacji.
Kultura uważności i sensu
Firmy, które naprawdę redukują wypalenie, nie robią warsztatów o „wellbeingu” raz w roku. One budują kulturę, w której:
- ludzie czują, że mają wpływ,
- liderzy rozumieją emocje zespołu,
- sens pracy jest codziennie przypominany.
Wypalenie zawodowe to nie brak odporności. To brak relacji, sensu i wsparcia.
Nie naprawimy go treningiem mindfulness ani owocowymi czwartkami, jeśli nie zmienimy sposobu, w jaki rozmawiamy, planujemy i doceniamy.